Zastosowanie systemów agroleśnych w krajach Unii Europejskiej

Main Article Content

Tomasz Rokicki
Magdalena Golonko
Aleksandra Perkowska


Słowa kluczowe : agroleśnictwo, systemy agroleśne, Unia Europejska
Abstrakt
Celem głównym badań była ocena stopnia występowania systemów agroleśnych (rolno-leśnych)w krajach Unii Europejskiej. W artykule przedstawiono koncentrację tego rodzaju upraw w krajach UE oraz określono czynniki powiązane z powierzchnia i udziałem systemów agroleśnych. Źródłem materiałów były bazy danych z EUROSTAT oraz LUCAS. Okres badań dotyczył 2015 roku Koncentracja systemów rolno-leśnych występowała w południowej Europie, a szczególnie w Hiszpanii, Portugalii, Włoszech i Grecji. W ramach danego kraju występowało duże zróżnicowanie regionalne. Największy udział systemów agroleśnych w użytkach rolnych stwierdzono na Cyprze, w Portugalii, Grecji i Bułgarii, zaś najmniejszy w Czechach, Danii i w Niemczech. Przy zastawieniu obszarów agroleśnych do terytorium kraju kolejność państw była inna. Stwierdzono bardzo silną, istotną, dodatnią zależność powierzchni systemów agroleśnych z powierzchnią kraju, powierzchnią UR oraz wartością dodaną brutto rolnictwa. Wystąpienie tych prawidłowości wynika z dużego wpływu skali danego państwa i prowadzonej w nim działalności rolniczej na stosowanie systemów rolno-leśnych. Nie stwierdzono związku poziomu intensywności produkcji rolniczej ze stosowaniem systemów agroleśnych. Przyczyn stosowania systemów rolno-leśnych należy szukać w tradycji i kulturze występującej w danych krajach, a nawet regionach.

Article Details

Jak cytować
Rokicki, T., Golonko, M., & Perkowska, A. (2018). Zastosowanie systemów agroleśnych w krajach Unii Europejskiej. Zeszyty Naukowe SGGW W Warszawie - Problemy Rolnictwa Światowego, 18(2), 249–258. https://doi.org/10.22630/PRS.2018.18.2.52
Bibliografia

AFINET (AgroForestry Innovation NETworks) (2017). Pobrano z: http://www.zpkww.pl/zalaczniki/AFINET_ pressrelease_1st_campaign_PL.pdf.

Borek, R. (2016). Znaczenie systemów rolno-leśnych i możliwości wsparcia ich rozwoju w ramach Wspólnej Polityki Rolnej UE (The role of agroforestry systems and opportunities for their support within the framework of the Common Agricultural Policy in EU). Zagadnienia Doradztwa Rolniczego, 1(83), 22-38.

Brownlow, M.J.C. (1992). Acorns and swine: Historical lessons for modern agroforestry. Quarterly Journal of Forestry, 86, 181-190.

den Herder, M., Moreno, G., Mosquera-Losada, R., Palma, J., Sidiropoulou, A., Santiago Freijanes, J., Crous-Duran, J., Paulo, J., Tomé, M., Pantera, A., Papanastasis, V., Mantzanas, K., Pachana, P., Plieninger, T., Burgess, P. (2016). Current extentof agroforestery in Europe, 3rd European Agroforestry Conference, Montpellier, 23-25 May 2016.

den Herder, M., Moreno, G., Mosquera-Losada, R., Palma, J., Sidiropoulou, A., Santiago Freijanes, J., Crous-Duran, J., Paulo, J., Tomé, M., Pantera, A., Papanastasis, V., Mantzanas, K., Pachana, P., Plieninger, T., Burgess, P. (2017). Current extent and stratification of agroforestry in the European Union. Agriculture, Ecosystems & Environment, 241, 121-132. (Crossref)

Dzierżyńska, A. (2011). Agroleśnictwo w Europie – zacofanie czy postęp? (Agroforestry in Europe – underdevelopment or progress?). Postępy Nauk Rolniczych, 63(4), 129-141.

EURAF (European Agroforestry Federation). Pobrano z: http://www.agroforestry.eu.

FAO (2015). Pobrano z: http://www.fao.org/forestry/agroforestry/80338/en/.

Höchtl, F., Rusdea, E., Schaich, H., Wattendorf, P., Bieling, C., Reeg, T., Konold, W. (2007). Building bridges, crossing borders: Integrative approaches to rural landscape management in Europe. Norsk Geografisk Tidsskrift – Norwegian Journal of Geography, 61(4), 157-169. (Crossref)

Jacobson, M. (2014). Dehesa Agroforestry Systems. Association for Temperate Agroforestry, No. 4.

Kumar, B.M. (2006). Agroforestry: the new old paradigm for Asian food security – Review/synthesis. Journal of Tropical Agriculture, 44(1-2), 1-14.

Lelle, M.A., Gold, M.A. (1994). Agroforestry systems for temperate climates: Lessons from Roman Italy. Forest & Conservation History, 38, 118-126. (Crossref)

Motis, T. (2007). Agroforestry principles. Echo. Pobrano z: http://www.echonet.org.

Pachana, P. (2017). Agroleśnictwo w Europie (Agroforestry in Europe). Monitor Leśny. Pobrano z: http://www.forest-monitor.com/pl/agrolesnictwo-w-europie/.

Plieninger, T., Hartel, T., Martín-Lópeza, B., Beaufoy, G., Bergmeier, E., Kirby, K., Montero, M.J., Moreno, G., Oteros-Rozas, E., Van Uytvanck, J., (2015). Wood-pastures of Europe: Geographic coverage, social-ecological values, conservation management, and policy implications. Biological Conservation, 190, 70-79. (Crossref)

Rigueiro-Rodríguez, A., McAdam, J., Mosquera-Losada, M.R. (red.) (2009). Agroforestry in Europe – current status and future prospects. Springer: 452. (Crossref)

Schoeneberger, M.M. (2009). Agroforestry: working trees for sequestering carbon on agricultural lands. Agroforestry Systems, 75, 27-37. (Crossref)

Somarriba, E. (1992). Revisiting the past: an essay on agroforestry definition. Agroforestry Systems, 19, 233-240. (Crossref)

SPA. Strategiczny plan adaptacji dla sektorów i obszarów wrażliwych na zmiany klimatu do roku 2020 z perspektywą do roku 2030 (Strategic adaptation plan for sectors and areas sensitive to climate change by 2020). (2013). https://klimada.mos.gov.pl/wp-content/uploads/2013/11/SPA-2020.pdf

Stancheva, J., Bencheva, S., Petkova, K., Piralkov, V. (2007). Possibilities for agroforestry development in Bulgaria: Outlooks and limitations. Ecological Engineering, 29, 382-387. (Crossref)

Wojtkowski, P.A. (2006). Introduction to agroecology – principles and practices. Food Products Press.

Statystyki

Downloads

Download data is not yet available.
Rekomendowane teksty
Inne teksty tego samego autora